Saved by the ax
Het getingel van de belletjeskikkers, de roep van de dwergooruil en zelfs het luide getsjirp van de cicaden wordt overstemd door bijlslagen. Niet wat we in gedachten hadden toen we vanmorgen met onze vrienden in twee auto’s vertrokken naar de camping in Moremi Game Reserve. De heenweg verliep prima met als hoogtepunten een prachtige waterbok en een jonge giraffe. Als onze vrienden bij de invallende schemering hun tent willen uitklappen, blijkt dat de ladder niet kan worden uitgeschoven. Nadat we eindeloos van alles hebben geprobeerd, wordt de bijl gepakt. Die actie blijkt succesvol. Eindelijk staat de tent, alleen zijn nu de tentstokken nergens te vinden. Inmiddels is het donker, wat het zoeken niet makkelijker maakt. En zo eindigt de eerste avond met een overhoopgehaalde auto, een late maaltijd bij een opblaaslampje en een niet te ventileren tent.
Als Jan en ik de volgende dag terugkeren van de game drive, hebben onze vrienden de auto aan kant. De vreemde bobbel onder hun matras die ze vannacht uit de slaap hield, bleken de tentstokken te zijn, dus ook de luifel staat. Na de lunch krijgen we bezoek. De chauffeur van een safari bedrijf wil een moersleutel voor het verwisselen van een lekke band. Met de sleutel van onze vrienden vertrekt hij, maar komt al snel weer terug. Van de vier verschillende aansluitingen, ontbreekt er één en dat is natuurlijk degene die nodig is. Die van ons past gelukkig wel, maar helaas betekent dit dat onze vrienden een mogelijke lekke band zelf niet kunnen verwisselen. Ze kunnen dus niet meer alleen op pad. Maar genoeglijk achter elkaar aan toeren blijkt ook wel wat te hebben. Alleen steken we wat af als bangelijke ouwetjes wanneer wij aarzelen bij diepe modderplassen waar zij zonder meer doorheen rijden.
Het uit- en in elkaar slaan van de ladder gaat elke dag vlotter en de auto’s houden zich prima op het dashboardkastje na, dat bij onze vriendin op schoot beland. Het is eind maart, het staartje van het regenseizoen en we genieten van het frisse groen en de dieren in topconditie. Hoewel… Bij een klein poeltje stoppen we om wat vogels te kijken. We zitten veilig in de auto, maar schrikken desondanks gigantisch als er ineens pal voor ons een enorm nijlpaard omhoogschiet dat dreigend zijn bek openspert. Hij is duidelijk woest. De verklaring voor zijn slechte humeur zit onderin zijn bek. We rijden haastig weg voor hij helemaal het water uitkomt. De waterspatten op de auto zijn niet alleen van het nijlpaard. Ondanks de dreigende luchten, is het droog gebleven, maar nu begint het te gieten. Ik vraag aan de kampbeheerder of we onder de overkapping bij de ingang mogen lunchen. Ze kijkt me dreigend aan: “It is not allowed”, om te vervolgen: “but because of the rain, I allow it”.
De laatste nachten kamperen we in Khwai. Om de bijlslagen te beperken, gaan we met één auto op pad. We stoppen een poosje bij een kolonie dwergmangoesten en rijden daarna langzaam verder tot plotseling een jong luipaard verschijnt, gevolgd door een tweede. We kunnen ze bijna aanraken, maar de enorme hoektanden verlagen de aaibaarheidsfactor aanzienlijk. Eentje verdwijnt al snel tussen de struiken, maar de andere kuiert gezellig voor de auto uit en klimt dan een boom in. Als hij niets interessants ontdekt, verdwijnt ook hij de bush in. Het witte staartpuntje steekt nog een tijdje boven het gras uit, heen en weer zwaaiend als een afscheidsgroet. Het feest is echter nog niet voorbij, want een stukje verder op het pad zit een derde luipaard. Een prachtige zonsopgang en drie bijlslagen luiden de volgende ochtend het einde in van een bijzonder geslaagde trip.
Hoi Marianne en Jan. Wat een heerlijk verhaal! En zo lekker herkenbaar.volgende keer hopen we toch ook eens een luipaard tegen te komen, lijkt me erg gaaf!
Groetjes, Arthur&Ascha
Wat leuk, dat er weer een volgende keer gaat komen! Het is inderdaad erg gaaf om een luipaard te zien. Er is alleen wel veel geluk bij nodig…
Wauw wat een mooi avontuur weer en veel beesten gezien!
Ja, we hadden niet verwacht zoveel te zien, want in de regentijd is het wild veel moeilijker te spotten door het hoge gras.
Bedankt voor het bericht. Blijft steeds mooi om te lezen.
Groet, Wilma en Dirk
Dank jullie wel voor het compliment.
En een geweldige trip was het, heerlijk verhaal en leuke herinneringen!
Ja, het was inderdaad geweldig. Het verhaal is dankzij jullie!
Weer een prachtig avontuur, soms heel herkenbaar.
Blijf gezond en vooral genieten van al het moois om jullie heen
Dank je wel. Ja, er zal volop herkenning zijn voor jullie. We doen ons best om gezond te blijven, het genieten gaat helemaal vanzelf.
Beestachtig mooi verhaal! [belandt]
Dank je wel!