Tot ziens in de Kalahari

Get out of the way, we are going in…” Met luid geschreeuw van de passagiers, schiet het bakkie door de kleine opening in het hek dat daarna direct weer wordt gesloten. Grommende leeuwen duiken op de stukken vlees die van het vrachtwagentje worden gesmeten en slepen hun buit de bush in. Het is etenstijd voor de roofdieren van Grassland Safari Lodge. Een boeiend schouwspel, waarbij zo ongeveer alle veiligheidsregels worden overtreden waar Nederlanders vertrouwd mee zijn. Valentin, de Duitse projectleider, vertelt dat de meeste leeuwen zijn gevangen door veeboeren uit de omgeving, omdat ze het op de koeien hadden voorzien. Inmiddels zijn er een paar leeuwen succesvol herplaatst in het Kgalagadi Transfrontier Park en zijn er onderhandelingen gaande met het nieuw te openen Transfrontier Park bij Tuli Block.

 

Wij gaan op zoek naar leeuwen in het wild en vertrekken naar Xade Gate. Een paar kilometer voor de gate is een waterbron met een grote groep gieren en vlak daarbij ligt onze camping. Die blijkt echter bezet met twee tenten en een mobiel toilet. Het bijbehorende volk is helaas afwezig, zodat we niemand kunnen verzoeken om te verkassen. Dan maar een kampeerplek op de camping bij de gate. Mooi uitzicht en een echt toilet, dus we zijn best tevreden. Nog wel. Want ’s nachts worden de geluiden van de bush gesmoord in het gebrom van een generator. Gelukkig is onze volgende campingplaats bij Piper Pan een oase van rust en bij de waterbron ligt een groepje leeuwen klaar voor de foto. We trekken verder naar Sunday Pan. De branden die hier en daar gewoed hebben, geven het landschap een surrealistisch tintje. In de schaduw van de auto genieten we van een kop koffie. We maken deze tocht met vrienden en het is erg leuk om uit te wisselen wie wat gezien heeft. Bij de waterbron van Sunday Pan is weinig wild. De bron heeft vanwege een kapotte pomp een aantal maanden droog gestaan en het wild heeft nog niet in de gaten dat er nu weer water is. ’s Avonds heffen we het glas op trouwe vriendschap, ooit begonnen in een klein kamertje in een zusterhuis. Nu genieten we met elkaar van de weidse omgeving, de schitterende sterrenhemel en maken nieuwe plannen. Want we zien onze vrienden graag terug, het liefst weer voor een gezamenlijke trip door de Kalahari.

 

 

6 Responses to “Tot ziens in de Kalahari”

  1. Elja schreef:

    Leuk vrienden op bezoek altijd gezellig maar voor jullie,
    Denk ik extra
    Wat liggen die leeuwen op de foto ook leuk bij elkaar zijn misschien ook wel vrienden.
    Bedankt voor het verhaal
    Groetjes elja

  2. Marianne Sprey schreef:

    Voor ons was het inderdaad extra gezellig, want familie en vrienden missen we af en toe wel.

  3. Jeany schreef:

    De foto met de hekken roept associaties op met de dreiging van (vluchtelingen)kampen. Wie weet voelen die leeuwen zich ook wel zo: ontheemd en gevangen in eigen land. Hebben ze er nog een beetje ruimte, of ontstaat er binnen de omheining alleen maar agressie? Het plaatje met de ‘wilde’ leeuwen geeft een vreedzamer beeld. Hoe tegenstrijdig dit alles.

  4. Marianne Sprey schreef:

    De leeuwen hebben de ruimte gelukkig. Van onderlinge agressie hebben we niets gemerkt, maar ze worden dan ook goed gevoerd.

  5. Maya schreef:

    Altijd weer leuk om je verhalen te lezen. Wat wonen en werken jullie daar toch mooi, zo dicht bij de natuur. De foto’s, met name van de leeuwen, doet me weer met veel plezier terugdenken aan onze reis naar Zuid-Afrika, al ben ik nu ook wel erg nieuwsgierig naar Botswana. Wie weet komt het er van!!

  6. Marianne Sprey schreef:

    We zouden het erg leuk vinden om jullie hier te ontvangen!

Geef een reactie