Keep faith… (slot)
Botswana gaat in lock down. Vanaf morgen mogen we alleen met een vergunning voor de meest noodzakelijke dingen de deur uit. Die vergunning is nog niet beschikbaar, maar dat lijkt mij niet zo erg. De politie zal vast niet moeilijk doen over het brengen van maaltijden naar ouderen. Toch is het prettig als die avond een digitale versie beschikbaar komt, die je zelf mag invullen. Ik mail deze naar Beauty, omdat zij alle noodzakelijke gegevens heeft. De volgende ochtend belt ze me op. “Hoe gaat het?”, vraag ik. “Niet goed, ik ben gearresteerd”. De inkt was op, dus ging ze naar haar zoon om daar te printen. Onderweg werd ze opgepakt, omdat ze geen vergunning had. “Ze zeggen dat ik de gevangenis in moet”.
Ik ben geschokt en vraag me af hoe ik haar kan helpen, als de telefoon opnieuw gaat. Beauty meldt dat ze ontsnapt is. De agent die haar gearresteerd had, was ineens verdwenen, waarop zij de deur uit is gewandeld. In de algemene chaos merkte niemand dat.
Gaandeweg worden de regels voor de vergunning strenger. Deze mag niet meer zelf worden ingevuld, is maar 5 dagen geldig en moet persoonlijk opgehaald worden bij het kantoor van de district commissionair. Daar staan nu dagelijks lange rijen, zonder 1,5 meter afstand, maar wel met mondkapjes die zich vooral boven op het hoofd, onder de neus, of onder de kin bevinden. Ik bewonder Beauty en de vrijwilligers die zich elke maandag urenlang in het gedrang begeven om weer een week de ouderen te kunnen voorzien van voedsel.
Een belangrijk lichtpunt in deze tijd is de komst van het water. De Thamalakane rivier die door Maun stroomt, heeft een jaar droog gestaan, maar nu komt het water eraan! Er wordt een weddenschap georganiseerd over het tijdstip van aankomst, waarvan de helft naar het ouderenproject zal gaan. Eindelijk arriveert een smal stroompje, geflankeerd door mensen met flessen, die het water van de tip van de stroom proberen op te vangen, want dat heeft speciale krachten. Ik hoop wel dat ze zich daarna ook nog met gewoon water wassen, want erg fris ziet het er niet uit. Een week later is het kleine stroompje een complete rivier, inclusief nijlpaarden en krokodillen.
Twee dagen later wordt de lock down opgeheven en als dan Hennie Rawlinson met een alternatieve handdruk ook nog de opbrengst van de weddenschap van 25.781 Pula (ongeveer 2.150 euro) aan Beauty overhandigt, is de vreugde compleet. Voor even…, want kort daarop volgt zeer slecht nieuws. Safari Destinations, een groot boekingskantoor en onze hoofdsponsor, stopt vanaf augustus de maandelijkse bijdragen vanwege gebrek aan inkomsten. En dat terwijl de nood onder de ouderen juist toeneemt. Even dreig ik de moed te verliezen, maar dan komen er positieve berichtjes: af en toe verse groenten, elke maand een zak maismeel van iemand die dat zelf nauwelijks kan missen, een vriend die banken maakt van afvalmateriaal en voor elke verkochte bank 75 euro aan Polokong geeft en daar bovenop lieve mailtjes en bijdragen uit Nederland. Het is hartverwarmend, we kunnen weer een paar maanden vooruit!
Yes, I will keep faith!
Wat een ontroerend verhaal. Met ups en downs. Fijn dat er mensen zijn, die spontaan doen wat ze kunnen.
Hartelijke groet, Henk
Dank je wel voor je reactie, Henk. Het is inderdaad heel fijn dat deze mensen er zijn.