Keep faith!
In 2013 staat in het streekblad van Maun een oproepje voor deelname aan een ouderenproject. In de periodes die wij in Botswana doorbrengen, verwacht ik zeeën van tijd te hebben en gezien mijn leeftijd lijkt het een passende tijdsbesteding. De directeur, Beauty Bogwasi, komt uit Selebi Phikwe, een plaatsje aan de oostkant van Botswana, waar wij van ‘82 tot ’85 woonden. Jan gaf daar les op de middelbare school waar Beauty net eindexamen had gedaan. Het gesprek mondt uit in een geanimeerde uitwisseling: “ken je ook …” en “weet je nog dat..” waarna ik enthousiast verwelkomd wordt als nieuw projectlid. Ik weet dan alleen dat Beauty twee wensen heeft: het voorzien in basisbehoeften aan ouderen, zoals voldoende eten en een bed en een dagbesteding om de eenzaamheid te doorbreken.
Met één van de vrijwilligers ga ik mee op huisbezoek. Dat is heftig. Magere ouderen, hutten met kapotte vloeren, matrassen op de grond, een lijntje met kleding bij wijze van kast en een smeulend houtvuurtje met een ketel water.
Dankzij toenemende betrokkenheid zowel lokaal als van familie, vrienden, kerkelijke gemeentes en een aantal Khuduga reizigers, lukt het om financiering te regelen voor dekens, warme maaltijden voor ouderen die nauwelijks eten hebben en voedingsdrank voor degenen die gebrek aan voedingsstoffen hebben.
Met de dagbesteding gaat het minder snel. We krijgen grond van de gemeente, maar er zijn problemen met het kadaster, we krijgen een ander stuk grond, plaatsen een hek, maar dan zijn er opnieuw problemen met het kadaster. Na 3 jaar is het eindelijk zover dat de “grond gebroken mag worden” en vrolijk slaan Beauty en ik een houweel in de grond. Helaas moet na een maand de bouw worden gestopt vanwege heftige regens en als het weer droog is, zijn er geen stenen te krijgen. Als maanden later de stenen arriveren, moet de bouwer eerst een andere klus afmaken en door alle vertragingen zijn de prijzen inmiddels dusdanig hoog dat er geen geld meer is voor het dak. En al die tijd blijft Beauty opgewekt: “keep faith, Marianne…”.
Ze heeft gelijk. Ruim 2 jaar later is zowaar de dagbesteding klaar. Op een zonnige dag komen 60 vrijwilligers gewapend met kwasten, rollers en een stralend humeur alles verven. Nu alleen nog de officiële toestemming om open te mogen. Die komt volgende week … nee, vólgende week… “Keep faith, Marianne”
Wordt vervolgd…
wat mooi dat je dit kunt doen, Marianne. Geen gedoe met Corona daar bij die kwetsbare ouderen? Keep faith!
Wat leuk dat je reageert, Anneke. Om de spanning erin te houden… het verslag over gedoe met corona en kwetsbare ouderen volgt nog.
Wat goed Marianne, heel veel goeds gewenst.
Dat jullie fijn bij elkaar kunnen en mogen komen, het is ongelooflijk belangrijk.
Moed houden, want er komt altijd/meestal wel iets tussen, maar eind goed algoed.
Dank je wel voor je lieve woorden. We hopen erg op eind goed, al goed.
Hoi de aanhouder wint 👍
Kunnen we ook wat storten voor dit
Project?
Lieve groet elja
Ik hoop het! Wat lief dat jullie iets willen storten. Er komen op dit verhaal nog twee vervolgen waaruit zal blijken hoe bijzonder welkom bijdragen zijn. Ik stuur via de mail de bankgegevens door.
Dat is goed dankjewel.
Ga de verhalen zeker lezen.
We geven graag aan doelen waarvan
We zeker weten dat het goed terecht
Komt.🦋
Ik heb de email met meer info zojuist verstuurd.