Vergunningen
We zijn nu al drie maanden in Botswana. Over twee dagen verloopt ons visum en we hebben nog steeds geen verblijfsvergunning. Als die niet op tijd wordt afgegeven, moeten we het land uit. Het is behoorlijk pech hebben dat de immigratiewetgeving het afgelopen jaar veel strenger is geworden. De aanvraag voor een verblijfs- en werkvergunning loopt spaak omdat het Labour Department aangeeft pas een werkvergunning te verschaffen als Immigratie een verblijfsvergunning geeft en omgekeerd.
Gelukkig hebben we een goede lokale consultant die een uitgebreid netwerk heeft en er niet tegenop ziet om betrokken directeuren aan te spreken over de inconsequenties van hun regelgeving. Dat heeft positief effect en alles lijkt goed te gaan tot een niet in het Engels vertaald bankafschrift met betrekking tot de koop van ons huis ons bijna de das omdoet. Hoewel er nauwelijks tekst op staat en de cijfers overeenkomen met wat in andere documenten staat, wekt het groot wantrouwen. In verband met het verlopen van ons visum moeten we nu binnen twee dagen een taxatierapport van het huis aanleveren plus een verklaring dat de koop daadwerkelijk heeft plaats gevonden. We vliegen rond om verschillende mensen onder druk te zetten het gevraagde te leveren. Een half uur voor het verstrijken van de deadline draven we hijgend Immigratie binnen met alle papieren. Korte tijd later wordt de verblijfsvergunning in ons paspoort gestempeld en wordt onze werkvergunning overhandigd. Beiden voor tien jaar, terwijl we op maar vijf hebben gerekend. Tijd voor champagne!