Leeuwen en een keteltje
Als we bij het vliegveld aankomen, zien we net de laatste passagiers uitstappen. “We zijn te laat”, roep ik van streek en draaf naar binnen waar ik meteen word tegengehouden. Eerst mondkapje op en handen ontsmetten. Lang verhaal kort… we zijn veel te vroeg. Ik denk daar niet aan, maar Jan wel natuurlijk. Hij blijft dan ook rustig wachten tot het juiste vliegtuig precies op tijd landt, terwijl ik intussen met beslagen bril en kleverige vingers door de ruit bij de douane tuur naar de verkeerde passagiers. Alle stress verdwijnt als onze kleindochter ons in de armen vliegt, even later gevolgd door haar ouders. De eerste dagen vliegen om met honden uitlaten, paardrijden en inkopen doen voor de safari.
“Kunnen we ook leeuwen zien?” We hebben een game drive geboekt bij de lodge waar we met zijn allen een nachtje logeren. Onze kleindochter heeft er zin in! Na een uurtje arriveren we bij de Chobe rivier. En warempel, een eindje verderop liggen drie leeuwinnen. Tot onze verbijstering gaat de gids tegen alle regels in “off road “. Hij rijdt dwars tussen twee dieren door waarna hij de auto bijna op de staart van nummer drie parkeert. Jan en onze zwangere schoondochter zitten aan de leeuwenkant en kunnen de ruige vacht bijna aanraken vanuit de open safari auto. Ze deinzen zo ver mogelijk terug en fluisterend bevelen we de gids om weg te rijden. Die doet dat met tegenzin, want hij heeft een oude buffel gespot die richting leeuwen loopt. Hij stopt ondanks onze tegenwerpingen. “A killing is often not a pretty sight”, waarschuwt hij, om vervolgens handenwrijvend op het naderende schouwspel te wachten. De buffel is niet voor niets zo oud. Hij went zijn kop zo dreigend naar de leeuwinnen dat die op zoek gaan naar een makkelijker ontbijt.
Gelukkig rijden we de rest van de tocht zelf. “Kunnen we ook leeuwen zien?” Zolang het antwoord ja is, stapt onze kleindochter iedere dag tevreden achter in de auto, geflankeerd door haar grootouders voor een urenlange rit naar de volgende kampeerplek. We zien geen leeuwen, maar gelukkig blijken ook de koedoe, giraffes en olifanten interessant. “Wat reuze gezellig, zo met zijn drietjes”, zeg ik genietend. Ze knikt en fluistert achter haar hand; “bij papa en mama zeur ik veel meer”. Ze gaat het nog ver brengen met deze zelfkennis.
Ondanks waarschuwingen voor hyena’s, laten onze gasten hun schoenen buiten liggen. Het is ook wel erg krap, met zijn drieën in de daktent. Elke ochtend verwacht ik dat er toch minstens één paar is verdwenen, maar het enige dat kwijtraakt, is ons waterketeltje. De camping heeft een stenen tafel met een nis eronder waarin ik de gasfles met het keteltje heb gezet. Of toch niet…? We halen de auto overhoop, maar vinden niets. Een hyena zal het niet zijn, want alle schoenen liggen er nog, maar toch zoeken we meters ver de omgeving af tot ongenoegen van een dwergmangoest. Alle spanningen rond de tocht (hobbelige wegen met een zwangere en kamperen tussen het wild met een vijfjarige) komen samen in het verlies van het 80 jaar oude keteltje, waar ooit mijn moeder nog mee kampeerde. Ik ben niet meer te genieten en schielijk verdwijnt ons bezoek naar de douche. Dan verschijnen er twee mannen om de as van ons kampvuur te verwijderen. Hun reactie is kort en duidelijk: “must be hyena, they like to play”. Ze volgen voor ons onzichtbare sporen het struikgewas in en komen even later opgewekt tevoorschijn met het keteltje, verrijkt met een aantal tandafdrukken.
Onze kleindochter heeft niet veel van de spanningen meegekregen. Die kijkt weer uit naar leeuwen, maar met een luipaard is ze ook tevreden. Met een groot vuur en een klapband, eindigt deze bijzondere vakantie. Wat was het gezellig en wat gaan we ze missen!
Wat ontzettend leuk voor jullie om ze te zien en wat een spanning.
Dank voor het verhaal. We genieten er elke keer weer van.
Groeten
Karina en Wim
Wat leuk om een reactie van jullie te krijgen! Hartelijk dank. Het was inderdaad erg leuk èn spannend:-).
Wat fijn om weer samen te zijn met kinderen en kleindochter en van alles te beleven. Vooral voor de kleindochter erg spannend en een belevenis. Was een leuk verhaal.
groeten Ria en Joop
Ja, heel fijn. We hebben er erg van genoten. Leuk dat jullie reageren!
Nou Marianne, je hebt de broodnodige portie spanning weer gehad zo te lezen. Heerlijk om zo jullie belevenissen elke keer op afstand weer mee te kunnen beleven. En wat fijn dat jullie familie kon komen.
Hartelijke groeten, Henk en Annet (allebei verkouden , na de recente booster?)
Hartelijk dank voor jullie reactie. We hebben inderdaad spanning gehad, maar gelukkkig was het vooral reuze gezellig. Het was zo fijn dat ze konden komen.
Vervelend voor jullie om verkouden te zijn. Hopelijk gaat het snel over.
Wat een mooi verhaal weer. Leuk om te lezen.
Lief dat je reageert, Emmy. Dank je wel!
Mooi verhaal, altijd fijn om te lezen
Hartelijk dank, Dirk!
Wat weer mooie foto,s en een mooi
Verhaal .
Fijn de kinderen op bezoek.
Speelt de Corona ook weer op bij
Jullie .
Hier loopt het wel weer op maar
Nog geen maatregelen .
Groeten elja
Leuk dat je weer reageert, Elja. Dank je wel. Corona is hier nauwelijks een issue meer. Alle maatregelen zijn miv 28 september afgeschaft (we moesten nog mondkapjes dragen en volledige vaccinatie / pcr test was verplicht om het land in te komen). Vervelend dat het in Nederland weer opspeelt.
Gelukkig is het keteltje terecht, moeders moest eens weten dat er nu een paar hyena tanden in staan! Heerlijk verhaal weer, krijgen weer heimwee.
Ja, we waren erg blij toen het gevonden was. En wie weet… komend jaar?
Zeker, maart staat nog steeds in de planning!