Namibie
Met zweet op het voorhoofd pakken we in voor onze trip naar Namibië. Na enige aarzeling voegen we een fleecedeken en een extra vestje toe. Aan de kust is het vast geen 40 graden zoals hier. Na 300 km merkt Jan dat de temperatuurmeter in het rood staat. Vanonder de motorkap klinkt zacht gesis. Gelukkig zijn we vlakbij Ghanzi, waar een bushmechanic is. Er blijkt een gat in de radiator. Om dat te plakken moet de radiator uit de auto worden gehaald en dat is een tijdrovend klusje. Dat wordt dus een nachtje hotel. Alles lijkt goed tot op de snelweg in Namibië blijkt dat we niet harder dan 90 km kunnen, omdat dan de meter in het rood schiet. In Windhoek vinden we een radiatorspecialist. Die adviseert een nieuwe, alleen zijn die niet voorradig. Wellicht dat schoonmaken helpt. Net voor we de sleutels overhandigen, voegt hij er terloops aan toe dat de radiator kan barsten bij het schoonmaken en dan is het einde verhaal: “That also happend some weeks ago, the guy is still waiting for a replacement”. Het lijkt ons beter om plakspul en extra water in te slaan.
In alle vroegte gaan we op weg naar Dune 45 bij Sossusvlei om de zonsopgang te zien. Het rijdt onrustig, want we worden voortdurend voorbij gesjeesd door mensen met lak aan het 60 km bord. Onbegrijpelijk, want het landschap om ons heen is prachtig. De oranjerode duinen met hun lange slagschaduwen lijken zó uit een tekenfilm te komen. In konvooi klimmen we een poosje later over de smalle duinrug naar boven. Halverwege slaat de hoogtevrees toe en voeg ik me bij de beneden gebleven andere bejaarden die al meteen wisten dat dit niets voor hen is. Als Jan terug is, bezoeken we Dead Valley en Sesriem Canyon, beiden beslist de moeite waard. Vanwege de toenemende hitte houden we het echter vrij snel voor gezien en rijden we door naar Walvisbaai, waar we opgewacht worden door een koude zeewind en een grote hoeveelheid flamingo’s die de baai zachtroze kleuren.
Na een droom waarin ik moest eskimoteren en nooit boven kwam, zag ik op tegen de kajaktocht bij Pelican Point. Gelukkig blijken de kajaks degelijke kano’s. We peddelen over de deinende zee, terwijl om ons heen zeehonden spelen en af en toe de rugvin verschijnt van een dartele dolfijn. Dit is Genieten! Alleen het kamperen is minder. De zeewind blijft kou toevoeren en de zon schijnt maar dunnetjes. Hoe konden we denken dat één dekentje en een extra vestje genoeg zouden zijn! We kopen extra warmte en gaan dan op desert tour. Fascinerend hoe de gids in een kaal duinlandschap de wonderlijkste beestjes weet te vinden, zoals de legless lizard en de side winding snake.
Met de stank van de zeehondenkolonie bij Cape Cross in onze neus, rijden we een stuk langs de skeleton coast. Het is een deprimerend gebeuren, helemaal als we één van de vele gestrande schepen zien liggen. We fleuren op als we landinwaarts trekken. De temperatuur stijgt en de rotstekeningen bij Twijffelfontein zijn indrukwekkend. De laatste nacht brengen we door bij Waterberg, in een eenvoudig chalet met prachtig uitzicht. De buitendouche geeft het geheel een extra romantisch tintje. ’s Nachts ontdekken we de slang in dit paradijsje: we worden lek geprikt door een legertje muggen. Al krabbend verhuizen we naar de daktent. De eigenaresse is ontdaan als we de volgende morgen verslag doen. De muskietennetten waren vorig jaar verwijderd, omdat er toch nooit muggen waren. Ze zal ze meteen weer laten aanbrengen. Ja, ja dat zal wel.
Met 90 km per uur sukkelen we de 1200 km terug naar Maun, waar we zonder problemen arriveren. ’s Avonds vinden we een berichtje in de mailbox vanuit Waterberg: “Thank you for spending some time at our guest farm – much appreciated. Mosquitonet has been put into place !!”
Gelukkig zijn de muskietennetten weer teruggeplaatst! Stel je voor dat je wordt lek geprikt… Het was in elk geval een uitje waar jullie met volle teugen van hebben kunnen genieten. Zeker als je niet zo snel gaat…
We hebben inderdaad met volle teugen genoten, al voelden we ons wel erg bejaard met zo’n sloom autootje.
Wat een mooie trip hebben jullie weer gemaakt. Gebeuren altijd bijzondere dingen 🙂 Leuk dat je ons laat mee genieten.
Leuk dat je reageert! Ietsje minder bijzonder is soms ook wel goed, maar het was inderdaad een hele mooie trip.
Ja Namibie is prachtig,een geweldig land om te kamperen.
K’was weer even terug in de tijd, door jullie trip.
Van uit Nederland wensen we jullie,
Fijne Kerstdagen
en
Gelukkig Nieuwjaar.
Ja, jullie kennen het land heel wat beter dan wij. Ook jullie hele fijne feestdagen gewenst en een gelukkig 2016.
Lieve Marianne en Jan, Fijn, dat het goed met jullie gaat.
Het was weer een bijzonder avontuur om te lezen en wat
een schitterende foto’s laten jullie hierbij zien!
Hartelijke groeten, Adrie
Dank je wel voor het compliment. Hartelijke groeten terug!
Wat een fantastische trip hebben jullie weer gemaakt, wij hebben daar ook al wat gezien. De geur van de zeehondenkolonie zit nog in onze neus 🙂 en de flamingo’s staan ook nog op onze verlanglijst.
Alvast hele fijne feestdagen gewenst (ook van Bas)
Die flamingo’s zijn straks een stuk dichterbij, dus dat moet lukken. Ook jullie hele fijne feestdagen gewenst!
Opnieuw verrassend te lezen over jullie trip en het avontuur dat vooral Jan lijkt te trekken Jij bent meer voor het genieten, he Marianne? Jij weet alles in een smeuïg en soms spannend verhaal te gieten, dat te samen met de foto’s een heel mooi beeld geeft van de verre wereld die jullie van dichtbij bewonderen.
Hartelijke groeten en alvast heel gezellige feestdagen gewenst
Fijn dat de verhaaltjes aanspreken. Ik doe het niet alleen hoor. Jan past een strenge censuur toe, wat de stukjes zeer ten goede komt. Ook jullie fijne feestdagen gewenst!