Okavango Delta: Morutsa
Vanuit een wigvormige snede in de stomp van de palmboom vallen trage druppels in de fles die eronder staat, terwijl een enthousiaste verzameling bijen en mieren rond de hals scharrelt. Om het bouwwerkje staan doornstruiken om de geiten op afstand te houden. We zijn benieuwd naar het eindproduct en laten een leeg waterflesje vullen. De palmwijn smaakt niet slecht op de vroege morgen.
Gesterkt door de drank bereiken we over primitieve bruggetjes een brede plas waar een waaier van smalle bootjes op het blauwe water drijft: mokorostation Morutsa. Pelikanen schrikken van onze komst en werken zich met moeite de lucht in. Onze gids Khaisa regelt toezicht voor de auto en legt wat karton over een laag stro in een mokoro. We zakken op het lokale kussen en laten ons voortbomen de Delta in. Helaas voor Morutsa zijn we de enige toeristen. De andere mokorostations liggen dichter bij Maun en zijn veel drukker. Is het dierenleven hier daarom zo uitbundig of hebben we gewoon geluk? Een nijlpaard geniet op de oever van het ochtendzonnetje en wat verderop staart een giraffe ons nieuwsgierig aan. Terwijl een gezin ooievaars met hun gele snavels langs de oever scharrelt en een ijsvogel vergeefs naar een visje duikt, droogt de aalscholver zijn veren. We meren aan bij een eilandje. Khaisa kijkt ons streng aan. “First you must listen to the rules. If you obey the rules, nothing will happen.” De regels zijn simpel: niet schreeuwen en bij de gids blijven. Onder een groep bomen zien we donkere schaduwen bewegen. We schreeuwen niet, maar toch slaan de buffels op de vlucht. Een groepje zebra’s is minder angstig en laat zich gewillig fotograferen. We nemen nog een slokje palmwijn en dan is het tijd om terug te gaan.
Wij gaan nu aan een rode wijn proost
Die smaakt vast beter!
Leuk zeg, al die reizen zelf uitproberen.
Mooi geschreven en zo beeldend dat ik het voor ogen zie
Kunnen jullie een stompje van de palmboom meenemen op
verlof?
Leuk verslag, inderdaad of je er zelf bij bent.