Spannend tot het laatst
Onze schoondochter vindt het spannend: op safari door Botswana. Een week voor ze komen, krijgen we van haar een wanhopig appje: “Wij hebben geboekt via Lufthansa. Volgens hen vliegt Air Botswana niet op 1 augustus van Johannesburg naar Maun. Wat moeten we nu? Ik antwoord dat het vast meevalt en dat het leuk is dat de avontuurlijke vakantie nu al begint, maar dat is niet de goede reactie. Ik beloof contact op te nemen met Air Botswana. Daar verzekert een behulpzame medewerker dat de vlucht gewoon door gaat: “computer says yes”, al wordt de belofte weer enigszins teniet gedaan door de toevoeging “to make sure, check again a day before the flight”. Ik geef alleen het eerste deel van de boodschap door en zowaar… een week later stapt het hele clubje uit het vliegtuig. Heerlijk dat ze er zijn! We laten de honden uit en gaan daarna op zoek naar een stekelvarken. Die laat zich niet zien, maar botten zijn minstens zo interessant.
De kinderen willen graag weer een nachtje naar de zoutpannen, net als 3 jaar geleden (zie: http://khudugabotswanablog.com/reiservaringen/kijk-een-olifant-een-echte/) en net als toen weer met quad bikes. Ik kijk naar het rijtje dat staat opgesteld: 3 echtparen met de vrouw achterop en dan 3 keer een kleinkind met een (groot)ouder achterop. Beverig vraag ik of het de bedoeling is dat de kinderen (9, 7 en 5) zelf sturen. Een verbaasd “ja natuurlijk” is het antwoord en dan vertrekken ze met brullende motor. Ik volg in de stofwolken. Het zal niet hard gaan, zie ik als lichtpuntje. Nog geen 5 minuten later geef ik met natte handen vol gas, om de 5-jarige bij te houden. Als ik later bij het kampvuur mijn zenuwen wil kalmeren met de door ons betaalde wijn, blijkt die al grotendeels opgedronken door de drie andere echtparen. Maar het eten is lekker, het bed heerlijk voorverwarmd met een kruik en de sterrenlucht schitterend.
Vandaag begint de echte safari, want vanaf nu slapen we in de daktenten, tussen het wild. We zijn nog maar net Chobe ingereden, als er midden op het pad een auto stil staat. Wat zien ze … een roofdier …? Ze zien niets, ze zitten vast in het zand. Een hele prestatie vindt onze zoon, want het gaat heuvelafwaarts. Het duurt even voor ze er zijn uitgetrokken en dan dalen we af naar de uiterwaarden van de Chobe rivier. Overal waar we kijken is wild: giraffen, koedoes, olifanten, impala’s, bavianen, het houdt niet op. “Er is vast een leeuwtje geboren” lacht onze kleinzoon, “alle dieren komen kijken”. En om zijn woorden te bekrachtigen, ligt een eindje verder een leeuw met twee leeuwinnen en twee welpen in de schaduw van een boom. Hoe leuk kan het zijn! Minder leuk dan we denken, want ’s nachts is er bij de campsite naast ons een poging tot inbraak. Gelukkig gaat het autoalarm af en vluchten de dieven weg.
Bij Savuti is niet veel wild, maar als we verder rijden, maakt Marabou Pan dat weer goed. Er lopen jakhalsjes, een Afrikaanse steppearend vangt een duifje en een grote kudde wildebeesten komt zijn dorst lessen.
Bij onze laatste kampeerplek staan de auto’s met daktenten wat ver van het kampvuur, dus zodra het begint te schemeren, drukken we de kinderen op het hart dat ze niet alleen naar de tent mogen. Die vinden dat top. Hoofdlampje halen, Donald Duckje, kleurpotloden…, alles om de volwassenen in de benen te krijgen. Als een poosje later de bush weergalmt van de luide conversatie van een groep nijlpaarden, is de lol er gelukkig af. We stoppen het stel in bed en hangen gevloerd rond de restanten van het avondeten. Ineens grijpt onze zoon de zaklantaarn. Langs de rand van onze kampeerplek sluipt een hyena. Iets verderop zien we twee stel ogen. We gooien haastig de afwas in de auto en kruipen zelf ook de daktent in.
De kleinkinderen met een strip op de auto, de volwassenen met koffie en thee in de ochtendzon. Zo kan het ook in een wildpark. Als de kleinkinderen zijn uitgelezen, gaan we met hen naar huis, terwijl de ouders nog twee dagen naar een lodge gaan. Met spelletjes doen, honden knuffelen en af en toe een duik in het ijskoude zwembad, zijn voor we het weten de ouders alweer terug. “Hebben jullie het fijn gehad” vragen we. “Er is bijna een kind opgegeten” is het antwoord. Die zagen we niet aankomen. Tegen alle waarschuwingen in hadden gasten hun kind ’s avonds alleen naar het toilet laten gaan. Een enorme hyena deed vervolgens een aanval op de weinig stevige toiletdeur. Het lodge personeel wist het beest net op tijd te verjagen en het doodsbange kind kreeg een uitbrander van haar vader. Eigenlijk was dat nog het ergste, vond onze schoondochter.
Tot vreugde van onze kleindochters is er nog tijd voor paardrijlessen in het privé natuurparkje aan de overkant. Wat hen betreft mag de volgende safari er eentje zijn op een paardenrug. De mannen zien wat meer in een bootcamp. Twee dagen voor vertrek komt er een mailtje met gewijzigde vliegtijden: Air Botswana vertrekt om 24.00 uur uit Maun en arriveert om 00.02 uur in Johannesburg. Een vlucht van 2 minuten rond middernacht…? Ook die zagen we niet aankomen. Gelukkig blijkt de vertrektijd nog steeds 15.30 uur. Of eigenlijk niet, want het vliegtuig is verlaat. Met wat geluk arriveren ze net op tijd in Johannesburg om hun aansluiting na te zwaaien. Wij keren terug in een stil huis, wachtend op een berichtje of ze vanavond nog op een andere vlucht mee kunnen. Het blijft tot het laatst spannend.
Ha, ha, open einde. Maar ik neem aan dat ze weer veilig thuis zijn gekomen. Benieuwd of het een ommelandse reis is geworden. Verder krijg ik de indruk dat zij en jullie de meeste tijd erg genoten hebben!
Leuk, zo’n snelle reactie! Ja, ze konden gelukkig mee met de nachtvlucht van de KLM. Dat scheelde een keer overstappen, dus helemaal prima. En inderdaad hebben we erg genoten.
Wat een mooie en onderhoudende schrijfstijl heb je en wat een spannende verhalen
Groet ook van Wilma, Dirk
Dank je wel voor het compliment! Hartelijke groet terug van Jan en mij voor jullie beiden.
Bedankt voor je mooie verhalen!, Leuk om familie op bezoek te hebben!
Graag gedaan! Ja, het is heerlijk om familie op bezoek te hebben.
Wat kun je toch prachtige verhalen schrijven, of we er bij zijn! En ook geweldig dat je met de kinderen en kleinkinderen zoveel kunt ondernemen.
Dat is leuk om te horen. We hopen dat er een keer komt dat jullie er ook echt bij zijn. En het is inderdaad ontzettend leuk om dit met de kinderen en kleinkinderen samen te doen.
Wat een leuk en spannend verhaal.
Dank je wel!
Wat fijn, dat jullie elkaar weel allemaal hebben gezien en
zo’n fijne en avontuurlijke vakantie hebben gehad! De
foto’s zijn een prachtige illustratie van het verhaal!
Veel liefs van Adrie en Wil
Ja, het was heerlijk om ze hier te zien en samen een tripje te maken. De foto’s sloten inderdaad precies aan. Veel liefs van Jan en mij!
Heerlijk om je mooie en spannende verhalen te lezen!
Dank je wel!
Wat een leuk tijd heb je gehad met je familie, bedankt dat we weer mee mochten genieten. Ook erg mooie foto’s.
Ja, het was erg leuk. Ook leuk om te weten dat jullie vanuit de verte meelezen en -kijken!
Wat een spannend avontuur! En ja, zo slopend kan het zijn als opa en oma samen met kinderen en kleinkinderen vakantie vieren…maar ook vast volop genoten! Mooi om samen bijzondere herinneringen te maken die onvergetelijk zijn.
Altijd fijn om jullie belevenissen mee te lezen. Krijg er alleen weer zo’n zin in…..(we zijn net thuis😬).
We hebben zeker volop genoten. We hadden trouwens geen idee dat jullie alweer in Zuid-Afrika waren. Wat gaat de tijd snel! In elk geval leuk om ook iets van jullie belevenissen te zien! Het zal vast even wennen zijn weer in Nederland, maar vast ook fijn weer temidden van familie en vrienden te zijn.