Victoria Watervallen Zambia: een duur tripje
Welgemoed rijden we naar de Khumaga ferry, die ons naar Zambia moet brengen voor een bezoek aan de Victoria Watervallen. We passeren een eindeloze rij vrachtwagens die hun beurt afwachten voor de overzet, want per keer kan er maar één vrachtwagen mee. Voor onze Landcruiser is er meteen een plekje, maar voor we bij de pont zijn, wordt de auto bestormd door mannen die zich opwerpen als begeleider zonder wie een toerist het beslist niet kan stellen. Gelukkig wacht de ferry op ons, terwijl we in slow motion door de menigte bewegen. Eenmaal aan de overkant, proberen we onze weg te vinden naar 6 verschillende loketten in 4 verschillende gebouwen. Na het betalen van visum, road toll, carbon emissions, council levy en car insurance kunnen we anderhalf uur later en 160 euro armer op weg naar onze bestemming. Binnen het half uur worden we aangehouden door de politie. Of we twee gevarendriehoeken hebben. Uh… nee… Gelaten betalen we de boete.
Gelukkig is het bezoek aan de watervallen erg de moeite waard. Weliswaar minder indrukwekkend dan aan de Zimbabwiaanse kant, maar het blijft imponerend: al dat water dat over zo’n enorme afstand met donderend geweld naar beneden stort. Een fraaie regenboog zorgt voor een extra mooi plaatje.
De dag die zo hectisch begon, eindigt in een oase van rust. Na een schitterende zonsondergang bij het Royal Victoria Hotel aan de Zambezi, zoeken we onze camping op bij Maramba River Lodge. Tot onze vreugde worden we daar ’s morgens vroeg gewekt door trompetterende olifanten. Dat is een leuk begin van de dag. Minder leuk is dat onze bankkaart door de pinautomaat wordt ingeslikt. Bij de bank is een speciaal loket voor opgegeten kaarten. Het blijkt onze eigen schuld, moesten we maar niet zo langzaam zijn…
Twee uur later hebben we de kaart terug en kunnen we naar de pont. Halverwege horen we een sirene achter ons. Te hard gereden. Vanwege de ingeslikte kaart, kunnen we de boete niet betalen. Dus terug naar Livingstone op zoek naar een automaat die geen kaarten inslikt.
We zijn blij als we zonder verdere problemen terug in Botswana zijn. Helaas juichen we te vroeg, want de arm der wet blijkt ook hier actief. Terwijl we ons laatste geld bij elkaar zoeken, informeert de agent waar we vandaan komen en wat we doen. Als hij hoort dat we in Maun wonen en daar een toeristenbedrijf hebben, reageert hij met: “Oh, you live here! Then I’ll forgive you”
Het is fijn om weer thuis te zijn.
Marian en Jan, Wat een spannend leven leiden jullie toch. Geweldig om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Dat is wel wat anders dan in Leliestad.
Morgen vertrek ik met de Nederlandse reisvereniging voor een drieweekse reis naar Kaapstad en omgeving en naar Namibië. Het is een kleine groep van 8 personen. Ik ben heel benieuwd naar Namibië. Helaas is jullie verblijfplaats te ver weg om langs te komen.
Groetjes, Nel
Zooo wat een verhaal!!! Het ziet er allemaal fantastisch uit, ook de website trouwens. Wat een ander leven dan hier in Nederland!! Hartelijke groetjes,
Ingrid
Je kunt in ieder geval niet zeggen dat je een saai leven hebt. Tof om te lezen, maar wat bijzonder. Xx
Lieve Marianne en Jan,
Wat een avonturen! De pracht van de VictoriaFalls en de Zambesirivier, herinner ik mij nog! Van de grensovergang destijds van Botswana naar Zimbabwe en omgekeerd, is mij vooral bijgebleven: het-lange-wachten, de enorme hoeveelheid stempels-die-nodig-waren en de boter-die-niet-mee-mocht. Dat lijkt toch heel wat eenvoudiger dan wat jullie nu meegemaakt hebben. Geldautomaten, die pasjes
inslikken is in deze moderne tijd, de nachtmerrie van elke
reiziger, vrees ik. Fijn, dat jullie een aardige politieagent hebben getroffen.
Veel liefs van Adriana.
Leuk om wat van je te horen! We hebben inderdaad geen saai leven, al is het meestal niet zo enerverend als tijdens dit tripje.
Wat jammer dat je niet even langs kunt komen! Maar we hopen dat je een hele fijn reis hebt.
Dank je wel voor het compliment, we zullen het doorgeven aan de ontwerpster van onze blog en website. Het is inderdaad een heel ander leven, waar we erg van genieten.
Ja, de Victoria Watervallen zijn nog net zo mooi als vroeger. De boter mocht nu gelukkig gewoon mee!